De tijd tikt weg, maar staat ook steeds even stil.

De avond voor zijn operatie zocht ik hem nog op in het ziekenhuis. We gingen samen naar een andere ruimte om nog even een sigaretje te roken. Daar was een man die we niet kenden, maar de grootste lol mee hadden. Typisch mijn vader, altijd charmant, prettig gezelschap en met veel humor. Mijn opa, kwam ook nog even langs. Ik weet nog dat we het kort over zijn operatie hebben gehad. Grappend zei ik dat hij morgen waarschijnlijk zijn buikje kwijt zou zijn.

In de lift heb ik met Opa nog gebeden voor een goed afloop. Maar ik was er eigenlijk van overtuigd dat het goed zou gaan. Er was geen sprake van een levensbedreigende operatie. Achteraf hoor je dat het beter was geweest als Pa naar een ziekenhuis in Utrecht was gegaan. Daar zag hij vanaf, omdat hij in Amersfoort lekker dicht bij zijn jongens zou zijn.

De zomer voor de operatie waren we nog met z’n allen op vakantie in Friesland geweest. De zus van mijn vader was daar toen ook. Gelukkig maar, want mijn Pa maakte altijd de foto’s en door haar hebben we nu toch een paar foto’s van hem. Een tastbare herinnering aan hem.

Als een van ons trouwt of wanneer er een kind wordt geboren, of wanneer we iets anders vieren, is hij de grote afwezige. Tijdens het huwelijk van mijn broertje Wouter misten wij hem vreselijk. En toen niet veel later mijn oudste broer zou trouwen, kwam ik op een idee. Ik was bezig me te scholen in de techniek van het horlogemaken, en bedacht als huwelijkscadeau voor Jaap en Annemarieke een bijzonder horloge waar ik de naam van Pa inzette: Brent Edward. En de zes, de tien en de twaalf op de wijzerplaat maakte ik roze: de datum van hun huwelijk. Zo zou Pa voor altijd bij hen zijn.

Er kwamen veel positieve reacties op dit cadeau. Ook andere mensen zouden graag zo’n persoonlijk cadeau willen geven of krijgen, zo kreeg ik van alle kanten te horen. En zo ontstond het idee achter The Storytelling Watch Society.

Een horloge als nagedachtenis. Met een persoonlijke boodschap. Van iemand die je dierbaar is. Die je nooit wil vergeten en voor altijd bij je kunt dragen. Elke keer als je op zo’n horloge kijkt, zie je niet alleen de tijd wegtikken, maar staat de tijd ook even stil. Is dat niet bijzonder?

Sander van der Kloet